Να ξέρετε ότι είστε όλες όμορφες και σαγηνευτικές, όλες αγαπημένες –
Γυναικείο φύλο: Μια «περιοχή απολύτως άγνωστη»Πάνε χρόνια από τότε που ο φίλος, και διευθυντής μου στην Ομάδα τού ΔΟΛ, ο αείμνηστος Θοδωρής Σγουρδαίος, μου πρόσφερε δώρο ένα αμπαλαρισμένο δερματόδετο βιβλίο. Περιμένοντάς με να το ανοίξω, κούρνιαζε κάτω από τη λευκή μουστάκα του ένα αινιγματικό –προς το πονηρό– χαμόγελο. «Όσα πρέπει να ξέρετε για τις γυναίκες», ή
κάπως έτσι, ήταν ο τίτλος του βιβλίου. Άρχισα να το ξεφυλλίζω και όλες οι σελίδες του ήταν λευκές, άγραφες –μήτε λέξη ήξερε ο «συγγραφέας» γι αυτό που ανάγγειλε ο τίτλος τού βιβλίου. Ένας ολόκληρος τόμος χωρίς ίχνος γραφής. Ξεράθηκε στα γέλια ο Θοδωρής…
«Περιοχή απολύτως άγνωστη», ήταν το άγραφο μήνυμα του λευκού συγγράμματος για τη Γυναίκα· δηλαδή γι αυτό το κομμάτι που έφτιαξε ο Θεός, προφανώς στην πιο κεφάτη ώρα Του κατά τις επτά ημέρες της Δημιουργίας. Στις δεκαετίες της ζωής μας ελάχιστα μαθαίνουμε για το «γοητευτικό λευκό»· αυτόν το κύμα σαγήνης που προσ-βάλλει τους ανδρικούς αισθητήρες και ενίοτε τους απονευρώνει. (Και αν κάτι μαθαίνουμε αυτό γίνεται τυχαία και με καθυστέρηση δυο-τριών ζωών).
Η Γυναίκα γίνεται συχνά (πολύ συχνά) το κέντρο του κύκλου τού άντρα – τουλάχιστον στα γόνιμα χρόνια· άλλα οι χρονικοί περιορισμοί δεν ισχύουν πάντα και για όλους. Είναι ένα χάρισμα της ζωής, το οξυγόνο των αισθήσεων. Έγραψα πολλά πέρσι για τη Γυναίκα, εδώ, σε τούτο το μπλογκ. Θα επαναλάβω ένα μόνο: «Αν στη ζωή μου κάποιες ομορφιές και απολαύσεις μού έκοψαν την ανάσα, στις εκατό οι ογδόντα ήταν από το κοίταγμα μιας γυναίκας».
Ένας πολύ αγαπημένος φίλος, από αυτούς που έχουν τη Γυναίκα στο κέντρο του κύκλου τους, μου είπε ότι τα βράδια, πριν πάει για ύπνο, γυρίζει στα κανάλια της τηλεόρασης για να δει μια γυναίκα που «κάτι του λέει» οπουδήποτε –σε ταινία, σε εκπομπή, σε διαφήμιση. Και μόνο αφού βρει αυτό που θέλει, ολοκληρώνει τη μέρα του. Του είπα ότι αυτό δεν είναι τίποτα· ότι στα μακρινά, στα πολύ πρώιμα νιάτα μου, άλλαζα πεζοδρόμιο ή κατεύθυνση –ακόμα και κατέβαινα από το λεωφορείο– για να δω απλώς από κοντά μια γυναίκα, όχι απαραιτήτως πολύ ωραία (όχι «τούμπανο», όχι ερεθιστική), αλλά που μου έκανε, αυτό που λέμε, «κλικ». Το έκανα όχι για να την πειράξω, ή για να έχω κάποιο αποτέλεσμα, κάποιο όφελος, αλλά απλώς για να τη δω από κοντά σαν κάτι μοναδικό που βρέθηκε στον δρόμο μου και που πιθανόν δεν θα το ξανάβλεπα. Όπως, δηλαδή, θέλω να βλέπω από κοντά και να το παρατηρώ, οτιδήποτε όμορφο, έμψυχο ή άψυχο. Και, άλλωστε, όπως γράφει ο ποιητής που υμνεί τη γυναίκα, ο Τίτος Πατρίκιος, «Κάθε που θέλω να τιμωρήσω τον εαυτό μου λιγοστεύω τις φορές που σε κοιτάω». Δεν υπήρχε λόγος να τον τιμωρώ...
Δεν μπορώ να πω ότι ακόμα και σήμερα το βλέμμα μου έχει χορτάσει από γυναικείες εικόνες (όχι απαραιτήτως εκρηκτικές, όχι οπωσδήποτε ιδιαίτερες) που μου κάνουν «κλικ». Συγγνώμη που αυτοαποκαλύπτομαι, αλλά η μέρα το καλεί.
Και του χρόνου, κυρίες μου! Χρόνια πολλά, καλές μου! Να ξέρετε ότι είστε όλες όμορφες και σαγηνευτικές. Όλες αγαπημένες. Άγνωστες, αψυχολόγητες, αποτυπωμένες σε λευκές σελίδες, αλλά πάντα στο κέντρο του κύκλου μας –χάνουμε, κερδίζουμε.
Δ.Β.
** Δημοσιεύτηκε στο Harddog στις 8 Μαρτίου 2020 με τίτλο «Γυναίκες στο κέντρο του κύκλου μας»
Πηγή άρθρου
HardDog
Αποποίηση ευθύνης
Ο ιστότοπος είναι μια πλήρως αυτοματοποιημένη υπηρεσία συνάθροισης, ταξινόμησης και ανάρτησης συνοπτικών ειδήσεων και νέων από άλλους ελληνικούς ειδησεογραφικούς ιστότοπους, μέσω της τεχνολογίας RSS. Δεν αναλαμβάνουμε καμία ευθύνη για την επάρκεια, ποιότητα, πληρότητα ή ακρίβεια των ειδήσεων και των νέων που δημοσιεύονται. Δείτε περισσότερα στο τμήμα "Αποποίηση Ευθύνης" των Ορων Χρήσης.